Samen spontaan verdriet delen, elkaar troosten, weer een beetje genieten, even alles achter laten…

GEZOCHT: MEDEREIZIGERS/LOTGENOTEN

Heb je je geliefde of je kind verloren? Gebeurde het heel plots of door een slepende ziekte? En heb je een time out nodig in je zware rouwperiode? Gun het jezelf!

Zo’n zwaar verlies is een zeer ingrijpende gebeurtenis. Een moeilijke periode van rouw overvalt je. Hoe ga je hiermee om? Hoe pak je dat aan? Hoe lang duurt de harde pijn? Kom je het ooit nog te boven? Vaak loop je vast in het doolhof van rouw. Hoe vind je weer een reden om verder te leven? Even er tussenuit met mensen die hetzelfde meemaken, kan dan echt goed doen. Even weg van alle zorgen. Je concentreren op de kleine gelukjes die er toch nog blijken te zijn zoals wandelen in de natuur of ontdekken van wat cultuur. Samen praten met mensen die in het begin of al verder staan in hun proces, kan tot nieuwe inzichten leiden. Het kan je een flinke stap verder helpen in je proces. In kleine groep van 3-5 personen, gaan we samen op stap.

VOLGENDE DATA:

5 dagen zilverkust, portugal: 29 september-3 oktober 2024 VOLZET

3 dagen OESTERDAM, NEDERLAND: 18-20 NOVEMBER 2024 (380 eur): nog 4 plaatsen vrij (inschrijven vòòr 1 september)

5 dagen zilverkust, portugal: 28 september-2 oktober 2025 (795 eur):

nog 3 plaatsen vrij (inschrijven vòòr 15 juni '25)

Mailadres: karin.heymans1@telenet.be

Wie ben ik?

Mijn naam is Karin, 55 jaar. Ik ben al 30 jaar gelukkige echtgenote van Luc en trotse mama van 2 kinderen, Bram en Dien. Zoon Bram overleed echter heel plots in 2020, midden in de corona lockdown. Een fataal fietsongeval, amper 25 jaar oud en aan het begin van zijn spannend leven. Een zeer heftige periode brak aan. Hoe ga ik hier mee om? Hoe pak ik dit aan? Hoe communiceer ik over mijn verdriet terwijl de hele wereld op slot zit? Heel erg moeilijk allemaal. Regelmatig liep ik volledig vast in mijn verdriet en het communiceren hierover. Vaak wist ik niet meer welke kant op. Tot ik na lang zoeken een rouwvakantie boekte. Daar beleefde ik een paar fantastische dagen. Het vrijuit praten met lotgenoten vanaf de eerste minuut, gaf zo'n mooie connectie en troost. Sommigen verloren hun man, andere hun kind,… Het maakte niet uit, we vonden elkaar in ons verdriet. Wat deed dat me deugd. Ik kon en mocht weer genieten. Had dit keer tijd voor mezelf en moest me niet inhouden of klaarstaan om mijn dochter te troosten of mijn man te sparen. Dit keer draaide het even helemaal om mezelf. Na de vakantie voelde ik me echt herboren en kon ik weer verder mijn verdriet beter dragen. Toen besefte ik, dat ik dit soort reizen meer wilde maken.

Niet als therapeut of psycholoog. Niet als officieel reisbureau of reisorganisator. Nee, gewoon als lotgenote, gesprekspartner, verwenner.  Met 3 tot 5 vrijwillige lotgenoten op vakantie, waarbij ik zorg voor jullie gemak en gemoed. Samen praten, samen verdriet delen, samen ontdekken en samen terug wat genieten met veel respect voor elkaar. Het maakt niet uit of het verlies je enkele maanden geleden overkwam, of vele jaren geleden.